Groene kikker

De Groene Kikker (Pelophylax kl. esculentus) is een bekende amfibie die in grote delen van Europa voorkomt, waaronder België. Met zijn levendige groene kleur, donkere vlekken en krachtige sprongen valt hij meteen op langs oevers van vijvers, sloten en plassen. Hij hoort bij de familie van de echte kikkers (Ranidae) en is een zogenaamde hybride: een kruising tussen de poelkikker en de bastaardkikker.

Groene kikkers brengen een deel van hun leven in het water door en de rest op het land, typisch voor amfibieën. In de lente beginnen ze luid te kwaken — vooral de mannetjes, die indrukwekkende geluiden produceren om vrouwtjes aan te trekken. Deze kwakconcerten zijn een klassiek zomergeluid in natuurgebieden.

Hun dieet bestaat uit insecten, spinnen, wormen en soms zelfs kleinere kikkers. Ze jagen met een plotselinge uitval, geholpen door hun kleverige tong. Hoewel ze er fragiel uitzien, zijn groene kikkers best taaie beestjes: ze overwinteren in modderige bodems of op de bodem van vijvers en kunnen temperaturen onder het vriespunt overleven.

De groene kikker speelt ook een belangrijke rol in het ecosysteem, als zowel prooi als predator. Hij helpt insectenpopulaties onder controle te houden, maar is zelf ook voedsel voor vogels, slangen en grotere zoogdieren.