Groene kikkers

Er bestaan verschillende soorten 'Groene kikkers'. Vanaf half april begint de voortplanting waarbij ze soms luid kwaken.

De Bastaardkikker (Pelophylax kl. esculentus) is de meest bekende van de groene kikkers, ze zijn sterk gebonden aan het water en houden graag een zonnebad in het water. Na een warme, zonnige dag kunnen ze 's avonds massaal kwaken. Deze kikker is oorspronkelijk ontstaan uit een kruising tussen een poelkikker en een meerkikker, het is dus eigenlijk geen echte eigen soort.

Ze leven vooral van ongewervelden. Vanaf half april begin de paring, de mannetjes omklemmen de vrouwtjes onder de oksels. De vrouwtjes leggen grote eiklompen die tot wel 10.000 eitjes kunnen bevatten. Terwijl dat het vrouwtje haar eieren legt spuit het mannetje zijn zaadcellen erover, zo worden ze bevrucht. Na 1 tot 2 weken komen de eitjes uit  en beginnen de larven aan hun eigen leven en veranderen ze van een kikkervisje tot een kikker.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam betekent letterlijk 'iemand die modderige gebieden bewaakt'. Het tweede deel betekent 'eetbaar'. Kikkerbillen zijn een befaamde lekkernij. Onze amfibieën en reptielen zijn gelukkig allemaal beschermd. De kikkerbillen die nog in restaurants bereid worden, worden geïmporteerd uit Indië of andere tropische landen.