Overlastmeeuw, NEEN toch!

Door ons toedoen hebben we soms last van meeuwen, tenminste sommige mensen ervaren dit als last.

Onze Zilvermeeuw (Larus argentatus), één van onze grote meeuwen. Ik heb met ze te doen, iedereen vindt ze lastig, maar dat is het resultaat van onze slordigheid. We gooien niet alleen eten naar ze, we gooien ook veel eten weg of we zetten vuilniszakken vol etensresten soms te vroeg op straat. Veel overlast, maar vooral onze schuld.

Het zijn prachtige vogels. Het zijn echte veelvraten die zowel op zee aan de kust of aan land of bij ons op zoek gaan naar voedsel. Jongen zijn bruinig, de volwassen vogels wit/grijs en hebben ook een rode vlek op de ondersnavel, die kuikens stimuleert door er naar te tikken, teken voor de ouder om het voedsel uit te braken voor z’n jong.

Ze broeden de laatste decennia veel op de platte daken van de appartementsgebouwen aan de kust, dicht bij hun voedselbron natuurlijk. In het Zwin broeden ook enkele koppels. Als ze dan op strooptocht zijn naar eieren of jongen van andere nabij broedende vogels worden die nogal veelal weggejaagd. Soms lukt dit soms ook niet.

Ze kunnen zwemmen maar niet duiken, in het Zwin vissen ze soms op krabben die ze proberen te vangen in ondiep water door met een sprongetje, hun kop en nek zo diep mogelijk in het water te ploffen, zo pakken ze dan de krab. Onverteerbare resten, graten, schelpen, benen, veren, haar, … braken ze in ballen uit.

FR: Goéland argenté
EN: Herring Gull
DE: Silbermöwe